ETAP III
Trasa: Reykjavik (Islandia) – Nuuk (Grenlandia)
Termin: 11.06.2024 – 27.06.2024 (16 dni)
Dystans: ~1100 Nm
Kapitan: Ewa Banaszek
Eryk Rudy miał brodę równie płomienną co temperament – oraz rodzinną tradycję popadania w tarapaty. Wyrósł na Islandii, bo jego ojca wygnano z Norwegii za morderstwo. Podobny wyrok za podobne czyny spadł w 982 roku na Eryka. Znów biorąc przykład z ojca, zbudował statek i zabierając rodzinę oraz grupę żądnych przygód towarzyszy – pożeglował na zachód, ku nieznanemu. Najwyraźniej trzy wieszczki tkające losy Wikingów miały słabość do tego awanturnika, bo wkrótce szczęśliwie dotarł do wybrzeża bogatego w przyjazne żeglarzom fiordy, których trawiaste brzegi zdały się obiecywać obfitość plonów. Nic dziwnego że Eryk okrzyknął nowe tereny Zieloną Ziemią – Grenlandią…
O tym, że nazwa okazała się zbyt optymistyczna i mogła się odnosić najwyżej do południowego skraju tego lądu przymusowi osadnicy przekonali się już pierwszej zimy – która nadeszła wczesną jesienią. Fiordy do których wcześniej spływały tylko masywne góry lodowe, wypełniły się lodem dużo szybciej niż w Norwegii, a klimat okazał się bardziej dokuczliwy. Z czasem jedynym bogactwem krainy okazały się kły morsów – które w Europie ceniono na równi z kością słoniową…
A jednak nordyccy żeglarze zadomowili się na na tej nieprzyjaznej ziemi na dobrych 400 lat, a dzisiejsza oficjalna stolica Grenlandii – Nuuk – leży w miejscu, w którym założyli jedną ze swoich osad.
W trakcie III Etapu naszej wyprawy pożeglujemy śladem Eryka Rudego z Islandii w kierunku Kap Farvel, najbardziej południowego cypla Grenlandii. Następnie będziemy eksplorować południowo zachodnie fiordy, szukając w nich śladów osad Wikingów. Mamy też ochotę na dłuższą chwilę relaksu w gorących źródłach znajdujących się na pewnej niedużej wyspie…
Żeglując dalej na północ poszukamy kolonii morsów, a w wodach fiordów będziemy wypatrywać wielorybów. Będziemy również przypatrywać się uważnie dryfującym growlerom – nie tylko z powodu piękna tych ogromnych brył lodu, ale również dlatego, że na początku lata na dryfujących taflach lodu często odpoczywają młodziutkie foki. Podpłyniemy do nich kajakiem, bo cichego napędu zwierzaki się nie boją.
Odwiedzimy też po drodze nieduże osady, gdzie Grenlandczycy żyją w niewielkich społecznościach często w bardzo tradycyjny sposób – utrzymując się w większości z połowu ryb, polowania na foki i wieloryby.
Wreszcie dotrzemy do Nuuk, które – będąc prawdziwym miastem w europejskim rozumieniu – stanowi ogromny kontrast z resztą krajobrazów Grenlandii. Pewnie ominęlibyśmy ten port gdyby nie to, że lotnisko w Nuuk ma połączenia do Reykjaviku i Kopenhagi – i można stąd wygodnie polecieć do domu.
