W sobotę 29 sierpnia 2015 jacht Barlovento II pod dowództwem kpt. Macieja Sodkiewicza powrócił ze Spitsbergenu i zacumował w Tromso. To był ostatni akord dwuletniego projektu Lodowe Krainy 2014-2015, którego celem było poznanie wszystkich zakątków europejskiej części Arktyki. W 2014 roku załogi Lodowych Krain odwiedziły trudno dostępne fiordy wschodniego wybrzeża Grenlandii, zagubioną na środku północnego Atlantyku wyspę Jan Mayen i wzdłuż granicy paku lodowego dotarły na  Spitsbergen – który wyprawa zdołała opłynąć pomimo wyjątkowo niekorzystnej sytuacji lodowej.

Korzystając z zebranych doświadczeń, ekipa Lodowych Krain mogła pokusić się w tym roku o stawianie ambitniejszych celów. Spośród żeglarzy biorących udział w etapach wyprawy w 2014 roku, udało się zebrać załogę najbardziej doświadczonych, doskonale znających jacht i obytych z surowymi warunkami panującymi w Arktyce. A że pływali wspólnie nie pierwszy raz, stworzyli zgrany i świetnie współpracujący zespół, który mógł spróbować pożeglować tak daleko na północ, jak tylko się da.

Żegluga w Arktyce wymaga wytrwałości – dwa razy Barlovento podejmowało próbę przejścia od północy przez teoretycznie bardziej dostępną cieśninę Hinlopen, i dwa razy pola lodowe zagrodziły drogę na wschodnie wybrzeża archipelagu Svalbardu. Powiodła się dopiero próba przejścia powyżej Ziemi Północno-Wschodniej, gdzie gęste pola lodowe prawie nie odsuwają się od lądu. Stamtąd, wzdłuż paku lodowego jacht mógł ruszyć pod żaglami na północny-wschód. 6 sierpnia 2015, na szerokości geograficznej 82° 37’N granica lodu przestała odsuwać się na północ – i trzeba było zawrócić. I nawet wilgotna, arktyczna mgła, która przez pięć i pół doby towarzyszyła potem Barlovento nie była w stanie popsuć humorów ekipie Lodowych Krain – w końcu żaden jacht żaglowy na świecie nie dopłynął dalej na północ.

Barlovento zacumowane na mocno w Tromso. Po niebie pląsa zorza. Znak, że trzeba konczyć wyprawę bo „winter is coming”… Czas na szklaneczkę porto i cygaro zwycięstwa. Zasłużyliśmy! 🙂

Po długich i wyczerpujących dniach żeglugi w arktycznych warunkach przyszedł czas na fiordy norweskie. Dopiero tu załoga Barlovento przypomniała sobie jak wygląda niebo i słońce… 🙂 Przy sprzyjającej aurze znalazła się chwila na wędkowanie. Efekt? 2 niespełna metrowe dorsze.

Oznacza to mniej więcej tyle, że nasza ekipa nie powinna głodować 🙂 Nadszedł również czas na ostatni port przed zakończeniem wyprawy. Cisza i spokój połączona z sennoscią rybackiej osady Skjervoy. Uzupełniono paliwo i wodę, była chwila na prysznic, pranie ubrań no i oczywiście grilla z dorszem w roli głównej! 🙂

A jeśli mamy koniec sierpnia na dalekiej północy to również przepiękne zorze polarne…

Kpt. Maciek Sodkiewicz razem z Barlovento już u wybrzeży Norwegii, reszta załogi rekordowego etapu już w domach – domyta, oprana i doprowadzona do cywilizowanego wyglądu… Można więc zaprezentować oficjalnie cały skład naszego zespołu 🙂

Skład załogi

Jak duży może być niż..?

Obserwujemy tego „koteczka” od tygodnia, zastanawiając się w którą stronę raczy się przesunąć – i jako że po jego brzegach zdrowo wieje – jak ewakuować Barlovento bezpiecznie do domu – znaczy się do Norwegii… Nie mówmy hop, ale z aktualną pozycją 71,45N 18,72E już prawie się udało 🙂