„Płyniemy sobie cieśniną a tam foka na leżaku.. Stanęliśmy w dryfie obok jej kry i tak obserwowaliśmy się nawzajem przez dobry kwadrans. Magia :-)”
„Spotkaliśmy dwa morsy. Stanęliśmy, zamieniliśmy kilka slów i ruszamy dalej na północ”
„Tym razem napotkaliśmy stadko białych wielorybów…”
Coś mi się zdaje, że niebieski kadłub Barlovento przyciąga tamtejszą zwierzynę… 🙂
Wczoraj w Longyearbyen nastąpiła wymiana załóg. Nowa ekipa przez następne 3 tygodnie będzie eksplorować północno-wschodnie tereny Svalbardu a także po raz kolejny będą szukać granicy lodu w Arktyce!
Tylko czy ta załoga jest taka zupełnie nowa…? Tylko dla jednego z dziewięciu załogantów wyprawa Lodowe Krainy jest nowością. Pozostałe osoby to uczestnicy zeszłorocznej wyprawy, którym Arktyka a także Barlovento II są dobrze znane. Po tak silnej ekipie spodziewać się można wielu rzeczy… Będziemy się im na pewno uważnie przyglądać! 🙂
Żeglując niespiesznie wzdłuż wybrzeży zachodniego Spitsbergenu, Barlovento nie mogło nie odwiedzić przyjaciół w Kaffioyrze. Stację Polarną UMK leżącą na skraju równiny Kaffioyra, nieopodal lodowca Avantsmark. ekipa Lodowych Krain odwiedziła po raz pierwszy rok temu – i od razu uznali za jedno z najprzyjaźniejszych miejsc w Arktyce.
No bo jak tu nie polubić kameralnej stacji, której gospodarze – polarnicy z Torunia – zawsze witają gości z ogromną życzliwością. Miejsca, gdzie władzę nad plażą niepodzielnie sprawują morsy (i weź tu człowieku wymyśl, gdzie zostawić ponton – aby na pewno ich nie zainteresował…), a lisy polarne biegają dookoła nic sobie nie robiąc z obecności człowieka…
Trzeba jednak przyznać – dla zachowania faktograficznej ścisłości – że Kaffioyra ma jeszcze jeden skarb, który nieodmiennie ściąga tam nasze (zazwyczaj wymarznięte) załogi. Jest to piękna, drewniana sauna..! Kto nie tęsknił za prysznicem przez tydzień, myjąc zęby w lodowatej wodzie – nie zrozumie, czym jest SAUNA W ARKTYCE..!
Co można robić w Arktyce, w piękny, spokojny i słoneczny dzień (polarny), kiedy zakończyło się już kolejną serię pomiarów naukowych – a prognoza pogody nie zmusza do pośpiechu?Oczywiście można spuścić na wodę kajaki..!
Podobnie jak rok i dwa lata temu jeszcze w Gdańsku na pokład Barlovento załadowaliśmy dwa kajaki, użyczone nam przez firmę Aquarius. Ale tym razem nasi przyjaciele mieli dla nas dużą niespodziankę – pojawili się na przystani z kajakami typu ’sit on the top’…
W pierwszym momencie wzbudziły lekką konsternację – troszkę za bardzo, jak na nasze potrzeby, przypominały szkoleniowe deski windsurfingowe… Niby tym ma się dać pływać po arktycznym, zimnym morzu? Na tą płaska deskę bujającą się na fali mamy wsiadać z burty jachtu? W dodatku kajaki okazały się nawet dłuższe niż olbrzymia (jak się nam wtedy wydawała) dwójka, którą woziliśmy rok temu – ledwo zmieściły się na pokładzie!
Ale po pierwszym zwodowaniu kajaków w Hornsundzie komunikat przekazany przez Maćka Sodkiewicza był bardzo entuzjastyczny: że cudownie wygodne, stabilne i zwrotne. I dużo lżejsze – co nie do pominięcia, jeśli trzeba taki kajak w dwie osoby podciągnąć na burtę…
Nic, tylko pływać na kajaku – wierzchem 😉
W ciągu ostatnich kilku dni Barlovento II i jego załoga z całego serca zaangażowali się w badania naukowe. Pod kierownictwem dr hab. Waldemara Walczowskiego sprawdzali, jak to jest ze Svalbardzkimi lodowcami.
Jak wyglądają takie badania? Barlovento ustawia się przed czołem lodowca i z burty opuszczana jest sonda, która pobiera pobiera i bada próbki wody – bardzo szybki, bo aż dwie na sekundę! Sonda jest opuszczana na samo dno, a następnie powoli podnoszona w ustalonym tempie. Parametry rejestrowane przez sondę to zasolenie, temperatura i przejrzystość wody.
Następnie Barlo podpływa troszkę bliżej czoła lodowca – i znów sonda jest spuszczana do pwody. Po kilku-kilkunastu powtórzeniach można wyznaczyć rozkład temperatur i zasolenia zarówno i w funkcji głębokości, jak odległości od czoła lodowca.
Pomiary takie załoga Barlovento wykonała już dla lodowców Hans (w Hornsundzie), Avatsmark przy Stacji Polarnej UMK w Kaffioyrze oraz – chyba najciekawszy – lodowiec Hambergbreen, którego czoło znajduje się po wschodniej stronie Spitsbergenu. Dwa lata temu polscy naukowcy-polarnicy odkryli, że południowy kranice Spitsnergenu – Sorkapp – jest wyspą. Z resztą lądu łączy ją jedynie lodowec Hambergbreen. Gdy lodowiec się stopi, Hornsund zyska połączenie ze wschodnim wybrzeżem.
Czy to realne? niestety tak, lodowiec Hambergbreen topi się i kurczy w wyniku ocieplenia klimatu. Pytanie tylko – kiedy? Czy jeszcze za naszego życia? Nie wiadomo – ale dziś Hambergbreen ma zaledwie 7 mil szerokości…
Podczas wizyty w Stacji Polarnej w Hornsundzie załoga Barlovento ze zdziwieniem zauważyła, że wiszące na ścianie narzędzie jest nie tyle toporem pożarniczym, ale… ciupagą?
I to nie byle jaką! Barlovento II po raz pierwszy zawitało do Hornsundu w 1996 roku, w trakcie wyprawy, za którą otrzymało wraz z kapitanem i załogą nagrodę Rejs Roku i Srebrny Sekstant. Goszcząc u polarników, żeglarze zostawili po sobie pamiątkę 🙂 Napis na stylisku nie pozostawia wątpliwości:
„Hornsund 02.08.1996 – Dla Polskiej Stacji Polarnej od s/y Barlovento II”
Załoga Barlovento zakotwiczyła dziś na południowo-wschodnim Spitsbergenie w zatoce Hambergbukta, a kpt. Maciek wysłał dość krótką ale treściwą informację o tym co u nich nowego:
„Skończyliśmy pomiary zasolenia i temperatury wody u czoła lodowca. Stoimy w dryfie. Pływamy kajakami. Lód topi się z trzaskiem. Świeci słońce. Jest pięknie :-)”
Obecnie udają się z powrotem na południe Svalbardu… Przypominamy, że można na bieżąco śledzić ich trasę na stronie https://share.delorme.com/LodoweKrainy
Nam nie pozostaje nic innego jak tylko czekać na zdjęcia z tego udanego dnia .. ! 🙂
Podczas wizyty w Polskiej Stacji Polarnej w Hornsundzie, do załogi Barlovento dołączył dr hab. Waldemar Walczowski z Pracowni Oceanografii Obserwacyjnej Instytutu Oceanologii Polskiej Akademii Nauk. Z pokładu naszego jachtu będzie prowadził badania planktonu żyjącego na rożnych głębokościach lodowatego morza otaczającego Spitsbergen. I tak Barlovento stało się jednostką badawczą…
Plany wypłynięcia Barlovento z Longyearbyen pokrzyżowała odrobinę pogoda. Unosząca się gęsta mgła nie dawała za wygraną. Trudno jest żeglować w Arktyce, kiedy nie widzi się dziobu własnej łajby! Niestety trzeba było poczekać….
Załoga w tym czasie jednak nie próżnowała. Była to chwila na porządne zakupy, bliższe poznanie jachtu a także możliwość zwiedzania okolicy. Kiedy warunki pogodowe nieco się poprawiły, kpt. Maciek Sodkiewicz postanowił, że czas wyruszyć…., przecież w Hornsundzie czekał ostatni załogant!
„Szaro i mgliście. Lądu nie widać 🙁 Za to puffiny krążą wokół jachtu. Cisza i spokój :-)” – napisał Maciek z drogi… – rzeczywiście wiatr rzędu 5 kt nie pomagał…
Kiedy dopłynęli do celu, znaleźli chwilę czasu na odpoczynek, na wizytę w Polskiej Stacji Polarnej a także na kąpiel w dość (!) chłodnej wodzie…! 🙂
Mamy nadzieję, że ciąg dalszy opowieści już wkrótce!
Wczoraj tj. 11 lipca załoga s/y Barlovento II pod dowództwem kpt. Macieja Sodkiewicza rozpoczęła jeden z trzech planowanych etapów wyprawy.
Cel ekspedycji? – odwiedzić jak najwięcej trudno dostępnych miejsc w Arktyce! Dziś wyruszą z Longyearbyen w kierunku Hornsundu.
Pozycję jachtu możecie śledzić na bieżąco na stronie: https://share.delorme.com/LodoweKrainy
Będzie się działo!